köylü olmak

dünyanın en güzel hissi. kimliğinizde yer alan köyde hiç yaşamamış olsanız dahi mutlu ettiriyor. en kötü ihtimal gidip görüyorsunuz, belki yeşillik belki kuraklık ama huzur veriyor. kavgalar, gürültüler yok. azıcık inek boku, çokça yeşillik ve bolca huzur.

,ekim aylarında koşuşturmacası başlarken sabahın 5-6sında tarlaya koşarsın. tohumları toprak ananın ambarına atarken 1'i 1000 olsun umuduyla koşturursun ekim makinesinin arkasında. akşam olur karanlığa hatta geceye kalırsın. ekim işi bittiğinde elinde avucunda ne varsa bitmiş olur. yazın sattığın buğdayla aldığın koca koca çuvallarda un, taş değirmene kırılmış taze bulgur, arpalık (evlere yakın küçük tarla) denilen yerlerde yetişen nohut, yaylada 1 gram su vermeden yalanın çiğiyle diş gibi bembeyaz kuru fasulye, içindeki her bir malzemeyi kende bahçenden çıkardığın yapması binbir emek tarhana(ooohh miss gibi burnumda koktu), 3-4 çeşit hamur aşı(bizde olanlar kaypıncak, şehriye, tomburlak vs.) taze fasulyesi, patlıcan-kırmızı biber közleme konserveleri ve haftada bir yapılan taş fırınlarda taze köy ekmeği. bu hazırlıklara girersin kışa. yazdan hazırlık yapıp her hafta satabilecek nohut yulaf gibi ürünlerden ambarlarda dolu olmalı pazar işlerini görebilmek için. erkekler genellikle kahvede, kadınlar da komşu ziyareti adı altında tüm köyü sıra ile dolaşarak kışı geçirirsin. bahar aylarında ortalık yeşille ir, yaylalarda mantarlar kafasını topraktan kaldırıp güneşe bakar. 15-20 gün taptaze mantarlar olur akşam yemekleri. i̇nekleri dışarıya alıştırmak için günlük 2-3 saatlik rutin gezdirmeler yaparsın. yaz gelir. çiftçinin umutları yeşerir. biçerdöverler tarlalara girdikçe herkesin yüzü güler. buğday taneleri römorka dökülürken çocukluğunu, gençliğini, aşklarını da dökersin buğday tanelerinin içine. hayaller kurarsın pantolon, kazak, mont alabilmek için. 1 de gelse 10 da gelse allah bereket versin dersin. nasibimiz buymuş deyip bunada şükür dersin. maaşımıza zam alamadık diye sokakları yakıp yıkmaz köylüler. köylünün sendikası bilmem nesi yoktur. bir tek allah'ı vardır. o yağmuru, güneşi, karı verirse yüzü güler mutlu olur köylü.

Biraz önce anneler günü dolayısıyla kayınvalidemle konuştum laf arasında sen de iyice köylü oldun ifadesini kullandı. Ben de ben zaten köylüyüm dedim. Arkadaşlar ben köylüyüm ve bu kimliğimin bir parçası bunu açıklama ihtiyacı hissettim size de Sonuç olarak ben bir köylüyüm :)

Malesef bilemediğimiz tek konu ,hatta covid zamanı herkes köyüne kaçtı biz mecbur İstanbul'da kaldık köyümüz burası çünkü hahahaha, bazen özeniyorum yalan yok millete anca birşeyler geliyor biz para verip alıyoruz! Köylü halkın efendisidir lafı boşa değil arkadaşlar inanın :)

İstanbul'da oturuyoruz diye eski tabirle şehirli olmuyoruz elitlikten geberip köylü olanları küçümsemiyoruz arkadaşlar. Zaten İstanbul'da oturmak kimse için zor değil elini kolunu sallayan hatta sallamayan bile giriyo ve bi lükslük kastetmiyor. 50 sene öncesi düşüncelerinizi lütfen rafa kaldırın. Bizde köylüyüz ve bunu söylemekten hiç bir zaman gocunmadık. Sizin köylü olmaktan kastınız yeşilçamın köyden indim şehre filminde ki mini etek oje falan görünce gı bu nee diye şaşırmaksa eğer bir şey diyemicem.

Hepimiz koyden şehre indik atalarımız nenelerimiz çok eskiden beri olan bir şey fakat toplumda öyle bir şey oluştu ki her hangi bir isim kulağa hoş gelmiyorsa, bu nasıl isim köylü ismi gibi deyip dalga geçiyorlar. İnsanlık korkunç bir yere varıyor.